Kedi ve Köpekte Davranış Problemleri

Vazgeçmeye yol açan en yaygın davranış sorunları arasında evi kirletme, insanlara veya diğer hayvanlara karşı saldırganlık, yıkıcı davranışlar, korkulu davranışlar (köpekler), asi davranışlar ve pika (köpekler).

Köpeklerin yaklaşık %67'si ve barınaklardaki kedilerin %53'ü terk edilmeden önce yılda en az bir kez kliniğe götürüldüğünden, klinisyenler teslim olan hayvanların sayısını azaltmada çok önemli bir rol oynayabilir. ² Risk altındaki davranışları ve davranış değerlendirmelerini anlamak, klinisyenlerin sorunlu davranışları teşhis etmesine ve tedavi etmesine yardımcı olabilir ve aynı zamanda insan-hayvan bağını geliştirmek ve korumak için mal sahibi eğitimi sağlayabilir.

Davranış Değerlendirmeleri

Birçok barınak, mizaç, kişilik, gelecekteki saldırganlık riski ve davranışsal destek ihtiyaçlarını belirlemek için köpeklerin resmi davranış değerlendirmelerini yapar. Kediler için resmi bir davranış değerlendirme testi şu anda mevcut değildir.

Sığınma evlerindeki davranış değerlendirmelerinin sınırlamaları vardır ve çalışmalar, bunları evdeki davranışın iyi bir yansıması olarak tanımlamamıştır. ^4-7 Farklı durumlarda ve ortamlarda kapsamlı bir davranış anlayışı elde etmek için, çeşitli kaynaklardan (önceki sahipler, bir giriş anketi, tıbbi muayene, personel, gönüllüler dahil) ve ayrıca oyun, yürüyüşler, ve koruyucu ailelerde davranışları hakkındaki bilgilerden faydalanabilir. 

Sığınakta Tedavi

Barınak stresli ve önceki ev ortamından çok farklı olabileceğinden, barınak ortamındaki davranış problemlerini tedavi etmek zor olabilir. Tanıdık olmayan insanların, hayvanların, manzaraların ve kokuların varlığı genellikle strese neden olur ve hatta belirli davranışları bastırabilir. Bir koruyucu program, davranış değiştirme programlarını uygularken başarı olasılığını artırmaya yardımcı olabilir. ^8-11 

Zenginleştirme Programları 

Kaynaklar değişebilir, ancak tüm barınakların bir zenginleştirme programı olmalıdır. Yiyecek dağıtan oyuncakların kullanılması, köpek kulübesinin dışında geçirilen zaman ve klasik müziğe, sesli kitaplara ve yeni kokulara maruz kalmak stresi azaltmaya ve refahı artırmaya yardımcı olabilir.

İnsanlarla ve diğer köpeklerle veya kedilerle sosyal etkileşimler de önemlidir. Pek çok barınak hayvanının insanlarla önceden çok az etkileşimi olduğundan veya hiç etkileşime girmediğinden, olumlu pekiştirme eğitimi, insanlarla hoş deneyimlerin ilişkilendirilmesini olumlu yönde etkileyebilir ve istenen davranışları öğretmek için fırsatlar sağlayabilir. Oyun grupları ve topluluk odaları, diğer kedi ve köpeklerle etkileşimlerin gözlemlenmesine ve oyun sırasında arzu edilen sosyal etkileşimlerin pekiştirilmesine olanak tanır.

İlaç tedavisi 

Psikofarmakolojik ilaçlar, hem alım sırasında hem de barınakta geçirilen süre boyunca refahı artırmaya yardımcı olabilir. Köpeklerde, giriş sırasında ve sonraki 48 saat içinde uygulanan trazodon (5 mg/kg PO), geçiş stresini azaltmaya, hastalığı ve kalış süresini azaltmaya yardımcı olabilir. ¹² Diğer uzun etkili (örneğin, seçici serotonin geri alım inhibitörleri [örneğin, fluoksetin], trisiklik antidepresanlar [örneğin, klomipramin]) veya kısa etkili ilaçlar (örneğin, klonidin, gabapentin) bir davranış değiştirme planına ihtiyaç duyulduğunda yardımcı olabilir. 

Barınak kedilerinde trazodon kullanımına ilişkin hiçbir çalışma yapılmamasına rağmen, bir çalışma trazodon'un evcil kedilerde veteriner ziyaretleriyle ilişkili stresi azalttığını buldu. ¹³  Anekdot olarak, trazodon da barınak kedilerinde başarıyla kullanılmıştır. Başka bir çalışma, tuzak-nötr-salınma için sınırlandırılmış topluluk kedilerinde oral gabapentin uygulamasının korku tepkisini azaltmada etkili olduğunu buldu. ¹⁴

Evlat Edinme Sonrası Davranış 

Kedi ve köpeklerin yeni bir yaşam ortamına ve rutine alışmaları birkaç haftadan aylara kadar sürebilir. Bu süre zarfında sorunlu davranışlar yaygındır; bu nedenle, yeni evcil hayvan sağlık ziyaretleri, sahip eğitimi ve erken müdahale için idealdir.

Ev Kirlenmesi 

Köpeklerde, köpek kulübesi alanı ve dış mekan zamanı sınırlı olduğundan, barınakta ev eğitimi gerilemesi normaldir. Barınak çalışanı ve/veya gönüllü programları, köpeğin normal tuvalet programından farklı olabileceğinden, birçok köpek normal alışkanlıklarına genellikle kendi kulübesinde devam eder. Sahipleri, yeni sahiplenilen tüm evcil hayvanlar için ev eğitiminin temellerini takip etmeye teşvik etmek önemlidir. Ev içi eğitim, sürekli, doğrudan denetim dahil olmak üzere eğitim temellerinin kullanılmasıyla artan bir başarı olasılığına sahip olabilir; en az saatte bir ve şekerleme ve yemeklerden sonra (daha sık oyun zamanlarında) tuvalet için aralar içeren bir programa uymak; cezadan kaçınma; arzu edilen bir alanda işeme gerçekleştiğinde pozitif pekiştirme kullanmak (örneğin, yüksek lezzetli mamalar vermek); ve kaza yerlerini enzim bazlı bir temizleyici ile iyi bir şekilde temizlemek. 

Evi kirleten kediler önce tıbbi bir neden için kontrol edilmelidir. Daha sonra kedinin idrar mı püskürttüğü (yani dikey işaretleme) mi yoksa tuvalet için yeni bir yer mi bulduğu belirlenmelidir. Tuvalet alanlarının yerini bilmek faydalıdır; mevcut çöp kutularının sayısı, boyutu ve yeri; çöp türü; ve kedi ile evdeki diğer hayvanlar ve insanlar arasındaki ilişki. Çatışma ve kaygı genellikle kedilerin idrar izine neden olur; belirli tetikleyicileri belirlemek, davranış değişikliği uygulamak ve ilaçları uygulamak, işaretleme davranışını azaltmada faydalı olabilir. Tuvalet yapan kedilerde, istenen tuvalet noktalarının davetkar olması ve istenmeyen işeme alanlarının davetkar olmaması için kum kutusu faktörlerini ele almak önemlidir. 

Koprofaji

Köpekler içgüdüsel olarak “inlerini” temiz tutarlar; bu nedenle köpekler, yaşam alanlarında hapsedildiğinde ve ortadan kaldırmaya zorlandıklarında bazen koprofajiye girerler. Bu davranış, köpek yeni bir eve geçerken devam edebilir. ¹⁵ Denetim ve anında temizlik yoluyla yönetim, bu davranışı azaltmanın anahtarıdır.

 Ayrılık ve Hapsedilme Kaygısı 

Ayrılık kaygısı, yeni sahiplenilen barınak köpeklerinde tipiktir ve vazgeçmenin ilk nedeni olabilir. Ayrılık kaygısının klinik belirtileri arasında yıkıcı davranış, aşırı seslendirme ve uygunsuz işeme yer alır. Pek çok köpek nefes nefese koşar, hızlanır, sızlanır ve bazen engelleri aşar ve odadan, evden veya avludan kaçar. Köpeğin evdeki sahibi kayıtları, teşhis koymada ve tedavi planını izlemede yardımcı olabilir. Kayıt altına alınırken köpeğin hapsedildiği bir deneme, ayrılık kaygısı ile hapsedilme kaygısı arasında ayrım yapılmasına yardımcı olabilir.

Hem ayrılık hem de hapsedilme kaygısı tedavisi, köpeği kreşe göndermek (diğer köpeklerle iyi geçiniyorlarsa), bir arkadaşının veya aile üyesinin, sahipleri evden uzaktayken köpeği izlemesini sağlamak da dahil olmak üzere, köpeğin ayrılmaktan kaçınmasına yardımcı olmaya çalışmayı içermelidir. İlaçlar genellikle tedavinin ilk satırıdır. Serotonin arttırıcı günlük ilaçlar (örneğin, fluoksetin [1-2 mg/kg her 24 saatte] veya klomipramin [1-3 mg/kg her 12 saatte]) yardımcı olabilir, ancak tam etkinliğe ulaşması 6 ila 8 hafta kadar sürebilir. . ^16-18Diğer durumsal ilaçlar (örneğin, trazodon [8-12 saatte bir 3-8 mg/kg]), klonidin [12 saatte bir 0.07-0.049 mg/kg], alprazolam [4 saatte bir 0.02-0.1 mg/kg], lorazepam [ Her 8 ila 12 saatte bir 0,02-0,5 mg/kg]) tanıdan sonraki ilk 3 ila 4 haftada yardımcı olabilir. ^16-18 

Klasik müzik, yiyecek dağıtma ve yapboz oyuncakları, sıcak yumuşak yataklar, düşük aydınlatma ve azaltılmış görsel uyarım (ör. kapalı panjurlar ve perdeler) kullanarak güvenli bir sığınak oluşturmak, sakinleştirici bir etki yaratmaya yardımcı olabilir. Bazı durumlarda feromonlar da yardımcı olabilir. Uzun süreli tedavi, yapboz oyuncaklar ve oyunlar yoluyla bağımsızlığı ve keşfetmeyi teşvik etmelidir (örn. arama ve koku alma faaliyetleri [örn. burun çalışması, “bul”]). Bir minder üzerinde koşullu gevşeme, sakin davranışı ve gevşemeyi güçlendirebilir.

Korkunç Davranış 

Korku tepkisi farklı düzeylerde olabilir. Bazı köpekler ve kediler geri çekilebilir ve insanlarla minimum etkileşime girebilirken, diğerleri donabilir, hırlayabilir, hamle yapabilir, ısırabilir veya ısırabilir. Sahipler genellikle istismarın gerçekleştiğini varsayarlar, ancak bu davranış muhtemelen sosyalleşme aşamasındaki deneyim eksikliğinin ve maruz kalmanın bir sonucudur (köpekler, 4-14 haftalık; kediler, 2-7 haftalık). Genetik de önemli bir rol oynayabilir. ¹⁹

Saldırgan olmayan, korkak köpeklere ve kedilere güvenli bir sığınak alanı sağlanmalı ve yeni ortamlarına uyum sağlamaları için yer ve zaman verilmelidir. Bu köpekler ve kediler bir rutini öğrendiklerinde ve kendilerini güvende hissettiklerinde, insanlarla ve diğer hayvanlarla daha sık etkileşime başlamalılar. Bazı durumlarda günlük ilaçlar (örn. fluoksetin [köpekler, 24 saatte bir 1-2 mg/kg; kediler, 24 saatte bir 0,5-1,5 mg/kg], klomipramin [köpekler, 12 saatte bir 1-3 mg/kg; kediler, 24 saatte bir 0.25-1.3 mg/kg], buspiron [köpekler, 12 saatte bir 0.5-2 mg/kg; kediler, her 12 saatte bir 0.5-1 mg/kg]) genel kaygı ve korkuyu azaltmada faydalı olabilir. Kısa süreli ilaçlar (örneğin benzodiazepinler, trazodon, klonidin) geçişler sırasında da yardımcı olabilir.

 Agresif olan korkak köpeklerde ve kedilerde ilaca ihtiyaç duyulabilir. ²⁰ Korkunç uyaranların tanımlanması da zorunludur, çünkü bunlardan kaçınmak saldırgan tepkiyi azaltmaya yardımcı olabilir. Beden dilini anlamak, duygusal durumun değerlendirilmesinde yardımcı olabilir. Davranış değişikliği (yani duyarsızlaştırma ve karşı koşullandırma [DSCC]) daha sonra bu uyaranlara verilen yanıtı değiştirmeye çalışmak için kullanılabilir.

Saldırganlık 

Köpeklerde ve kedilerde saldırganlık saldırgan (örneğin, doğrudan bakma, havlama, hırlama, tıslama, yakalama, ısırma) veya savunmacı (örneğin, piloereksiyon, sert vücut duruşu, uzağa bakma, uzağa eğilme) olabilir. Gösterim ne olursa olsun, bu davranışlar tanınmalı ve uyaranlar tanımlanmalı ve kaldırılmalı veya kaçınılmalıdır.

Saldırganlığın çeşitli motivasyonları olabilir (örneğin, çatışma, korku, bölgesel, oyun, acı, annelik, yeniden yönlendirme [özellikle kedilerde]). Nedeni ne olursa olsun, tedavi, agresif bir yanıt ihtiyacını azaltmak ve tetikleyicilerden kaçınmak için yönetimi içermelidir. Güvenli bir sığınak alanı sağlamak ve agresif tetikleyicilerden kaçınmak yardımcı olabilir. Olumlu pekiştirme eğitimi verilmeli ve davranış için olumlu cezalandırma (örneğin, “Hayır” deme, bağırma, vurma, “mola” verme) durdurulmalıdır. Sepet ağızlık, kapılar ve egzersiz kalemleri gibi araçlar güvenliği artırabilir. Kedilerde kapalı kapılar ardında ayrılma veya kafes eğitimi gerekebilir. 

DSCC ile davranış değişikliği, tetikleyicilerin yeniden dahil edilmesini içerebilir. Yönlendirme ve uyarılmanın azaltılması (örneğin, hedef eğitimi veya bir minder üzerinde koşullu gevşeme yoluyla) yardımcı olabilir. Bir işaret-yanıt-ödül etkileşimi yoluyla tutarlı etkileşimler, hem köpekler arasındaki saldırganlığı hem de kaynak korumayı azaltabilir; bu da kedilere fayda sağlayabilir. Günlük ve durumsal ilaçlar, genel uyarılma düzeylerini ve reaktiviteyi düşürmeye yardımcı olabilir. ^20,21 

Tasma Reaktivitesi

Tasma tepkisi (yani havlama, çekme, akciğer atma ve bazı durumlarda yapışma ve ısırma) birçok köpekte yaygındır ve birkaç motive ediciye sahip olabilir. Bu köpekler korkak veya bölgesel olabilir. Bu köpeklerin çoğu sinirli selamlayıcılardır (yani, köpek başka bir köpeğe selam vermeye çalışır ancak onlara ulaşamaz, bu da havlama, sızlanma ve tasmayı çekme ile sonuçlanır). Sahibi genellikle tasma üzerinde gerginlik sağlayarak, köpeği düzelterek ve köpeği oturmaya ve kalmaya zorlayarak bu davranışa katkıda bulunur. İnsan beden dili ve duygusal durum (örneğin, artan solunum hızı, gerginlik) de davranışa katkıda bulunabilir veya davranış için bir ipucu olabilir. Tedavi genellikle uygun ekipmanın kullanılmasını içerir (örneğin, ön klipsli koşum veya baş bileziği, geri çekilemeyen 4-6 ft tasma). Yönetim, acil U dönüşü yoluyla kaçınmayı içermelidir (örn. tetikten/uyarandan 180 derecelik bir dönüş), tetikten uzaklaşma, nesnelerin arkasına saklanma ve köpek ile tetik arasında boşluk yaratma. Tasma tutma ve yürüme becerileri, sahibine odaklanması için köpeği ödüllendirmenin yanı sıra öğretilmelidir. Koşullu gevşeme ve DSCC, köpeğin tetikleyicilere (örneğin, diğer köpekler, tanıdık olmayan insanlar, araçlar) karşı uzun vadeli tepkisini değiştirmenin anahtarıdır.  

Gıda Saldırganlığı

Yiyecekle ilgili saldırganlık köpeklerde genellikle normal kabul edilir, ancak yiyeceklerin yakınında insanları veya diğer hayvanları içeren altta yatan bir endişe olabilir. Araştırmalar, sığınakta tutarlı kaynak korumanın evde de meydana gelebileceğini gösterse de, sığınakta sergilenen gıda saldırganlığı her zaman ötenaziyi gerektirmez. ²²

Gıdayla ilgili saldırganlığı yönetmek, insanlarla tutarlı, öngörülebilir etkileşimler ve rutin bir beslenme zamanı ve alanı sağlamayı içermelidir. Bir kapı veya kapı güvenliği artırabilir ve köpek yemek yerken yiyecekler asla çıkarılmamalıdır. Köpek yemek yerken insan varlığını zorlamamak (köpeğin yanında veya doğrudan önünde oturmak veya sevmek dahil) önemlidir. İkinci bir yemek kabı yerleştirilebilir ve yüksek değerli ikramlar veya eşyalar, davranışın kademeli olarak azaltılmasına yardımcı olmak için zamanla azaltılan bir mesafeden kaseye fırlatılabilir.

Kaynak Koruma (Gıda Dışı İle İlgili)

Koruma alanına, oyuncaklara, nesnelere ve/veya insanlara kaynak sağlayan köpeklerde ve kedilerde, altta yatan motivasyon (örneğin kaygı) tanımlanmalı ve tedavi edilmelidir. Korunan öğelerin kaldırılması veya bunlara erişimin kısıtlanması yoluyla yönetim faydalı olabilir. Köpeklerde, daha yüksek değerli eşyalar için takas yapılabilir (bkz . Köpekler ve kediler dinlenme alanlarından uzaklaştırılmamalıdır. Köpek veya kedi her zaman aranmalı ve arayan kişiye geldiği için bir ödül teklif edilmelidir. Alternatif davranışları öğretmek (örneğin dokunma), yeniden yönlendirmeye ve çatışmasız kaldırmaya yardımcı olabilir.